Η ιστορία απόσταξης

Η τέχνη της απόσταξης


Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήταν γνωστή ακόμη και από τους πρωτόγονους ανθρώπους. Ανακαλύφθηκε με την διαδικασία της «τύχης», της δοκιμής και της παρατήρησης. Μερικές καυτές πέτρες που έπεσαν στα δοχεία που φύλαγαν τα «κρασιά τους» έδωσαν ατμούς που απορροφήθηκαν από δέρματα ή σφουγγάρια που βρίσκονταν κρεμασμένα από πάνω.

Ίσως επιδρομείς να θεώρησαν ότι έτσι, ρίχνοντας τις καυτές πέτρες δηλαδή, κατέστρεφαν τη σοδειά των αντιπάλων. Δεν φαντάστηκαν ότι άνοιγαν ένα καινούργιο δρόμο, αυτόν προς την ποτοποιία.

Στη συνέχεια το υγρό (οι ατμοί που κρύωσαν) το στράγγισαν από τα δέρματα  ή τα σφουγγάρια και μερικοί τόλμησαν να το δοκιμάσουν. Ήταν το πρώτο απόσταγμα, περίεργο μα  δυνατό.

Με την απόσταξη δηλαδή γίνεται  μια «συμπύκνωση» του ποτού σε αλκοόλη.

Η απόσταξη όμως, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή  με άμβυκα,  έχει διάφορες ιστορικές εκδοχές. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ήταν γνωστή στη Μεσοποταμία την 4η χιλιετηρίδα π.Χ. για παραγωγή ροδόνερου. Κάποιοι άλλοι αποδίδουν στους δικούς μας προγόνους την επινόηση του άμβυκα, στην ακμή του Μυκηναϊκού πολιτισμού το 16ο αιώνα π.Χ. όταν η επεξεργασία του χαλκού ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη. Αλλά  και στους  αιγυπτίους του 13ου π.Χ. αιώνα ήταν γνωστή η απόσταξη με την οποία έφτιαχναν  καλλυντικά και αρώματα. 

Εμείς σύμφωνα με την ιστορία μαθαίνουμε ότι  ο Αριστοτέλης τον 4ο π.Χ. γνώριζε να μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε πόσιμο με εξάτμιση (ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΑ Β). Επιμένουμε μάλιστα να λέμε ότι η λέξη που χρησιμοποιούν κυρίως οι Γάλλοι για τους αποστακτήρες alambic δεν είναι αραβικής προέλευσης αλλά ελληνικής από το «άμβυξ».

 

Απόσταξη

Απόσταξη ονομάζεται η μέθοδος με την οποία απομονώνεται ένα υγρό συγκεκριμένου σημείου βρασμού από ένα μίγμα.

Με τη μέθοδο αυτή θερμαίνεται ένα μίγμα που περιέχει υγρό μέχρι το υγρό να βράσει, οπότε σχηματίζει ατμούς. Οι ατμοί αυτοί οδηγούνται σε σχετική διάταξη ενός μέσου που λέγεται συμπυκνωτής όπου εκεί ψύχονται και μετατρέπονται σε "καθαρότερη μορφή υγρού".

 

Κλασματική απόσταξη

ονομάζεται η ίδια μέθοδος με τη διαφορά ότι σ΄ αυτή επιχειρείται απόσταξη υγρών (με διαφορετικά σημεία βρασμού), που βρίσκονται στο ίδιο μίγμα. Έτσι στην κλασματική απόσταξη κάθε υγρό βράζει σε διαφορετική θερμοκρασία, γεγονός που επιτρέπει τη συγκέντρωση - και αντίστοιχα συμπύκνωση - των ατμών τους ξεχωριστά. Είναι ευνόητο ότι η απομόνωση υγρών με κλασματική απόσταξη ξεκινά από το υγρό που έχει το χαμηλότερο σημείο βρασμού.