Η ιστορία του χαλκού

Το χημικό στοιχείο Χαλκός (Cuprum) είναι μέταλλο με ατομικό αριθμό 29 και ατομικό βάρος 63,546.

 

Έχει θερμοκρασία τήξης 1084,6 °C και θερμοκρασία βρασμού 2567 °C.

 

Το σύμβολό του είναι Cu.

 

Έχει κοκκινωπό χρώμα και είναι όλκιμος και ελατός.

 

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους ο χαλκός είναι το πρώτο από τα μέταλλα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για την κατασκευή σκευών, εργαλείων και όπλων.

 

Παλαιότερα, αλλά και σήμερα κάποιες φορές για λόγους αισθητικής προτίμησης, κατασκευάζονταν σφυρήλατα και άλλα μαγειρικά σκεύη από χαλκό (κοινώς μπακίρια). Η χρήση τους έχει εγκαταλειφθεί λόγω του ότι προκαλούσαν δηλητηριάσεις από το οξείδιο που δημιουργείται κατά το μαγείρεμα Σήμερα όμως υπάρχει ειδικώς χαλκός κατάλληλος για τρόφιμα ο οποίος δεν χρειάζεται γάνωμα. (είναι δηλαδή ειδικά επεξεργασμένος για τρόφιμα με όλα τα συστήματα ποιότητας, ελεγμένος από το χημείο του κράτους).

 

Ο άμβυκας έγινε από χαλκό γιατί όπως αναφέραμε  ήταν ήδη διαδεδομένη η χρήση του στη κατασκευή οικιακών σκευών. Στη πορεία ακολουθώντας την αντίστοιχη διαδικασία των μαγειρικών σκευών οι καζανιέρηδες τα γανώνανε, διαδικασία  που αποδείχθηκε λαθεμένη και επιβλαβής. Τα τελευταία χρόνια  κατασκευάστηκαν  άμβυκες  από ανοξείδωτο χάλυβα με αρνητικά αποτελέσματα  στη ποιότητα του αποστάγματος. Έτσι αποκαλύφθηκε η ευεργετική ιδιότητα του χαλκού στην απόσταξη. Η εξήγηση είναι ότι ο χαλκός αντιδράδεσμεύει τις ενώσεις του θείου και τα λιπαρά οξέα που μπορούν να παραχθούν είτε κατά τη ζύμωση, είτε κατά την απόσταξη και έτσι απαλλάσσουν το απόσταγμα από άσχημες μυρωδιές.

 

Για το λόγο αυτό κατά καιρούς θα πρέπει η μαύρη επικάλυψη που αποκτά ο χαλκός εσωτερικά  να καθαρίζεται.